”A” ile başlayan isimler ve anlamları

Abide: Anıt, önemli ve değerli yapıt.

Açılay: Çiçek gibi açıl, Ay gibi güzel ol.

Ada: Denizin ortasındaki kara parçası.

Adalet: Doğruluk, zulmetmeme, haksızları terbiye.

Adel: Soyluluk, asillik, asilzadelik, yüksek mertebeli.

Aden: Cennet bahçesi.

Afet: İnsanların önleyemediği büyük felaket.

Afife: Temiz, namuslu, iffetli.

Afitab: Güneş ışığı.

Afra: Ayak değmemiş toprak

Ahsen: Çok güzel, olağanüstü güzel.

Ahu: Güzel kadın.

Ajlan: Hızlı, çabuk, telaşlı.

Ala: Ela karışık renkli, Alaca renkli.

Alanur: Alacalı ışık, ala ışık.

Alara: Güzel gözlü kadın.

Alım: Gözü gönlü çeken nitelik, çekicilik, gönül çelen güzellik, albeni.

Aliye: Yüce, yüksek

Alin: Yükselen Işık, parlayan ve parıldayan.

Almila: İşbaranın güzel kızı

Almina: Al elma

Almira: Cennette düşen son yağmur damlası.

Altın: Değerli bir metal.

Alya: Yüksek yer, yükseklik, gök.

Alya duru: Gök, sema.

Arınç: Barış, erinç, huzur.

Armağan: Birine sevindirmek için karşılıksız olarak verilen şey.

Arya: Operada sanatçının orkestra eşliğinde söylediği uzun şarkı.

Arzu: İstek, özlem eğilim.

Asel: Bal ırmağı.

Asena: Dişi kurt, güzel kız.

Asiye: Acılı kadın.

Aslı: Temelli, köklü.

Aslıhan: Kerem’in sevgilisi Aslı’nın bir başka adı.

Abay: Beceri,sezgi, an­layış, dikkat.

Abbas: Çatık kaşlı kimse.

Abdurrahman: Rahmet sahibi olan.

Abdül Batın: Gözle algılanamayan, za­man ve mekâna nisbet edilemeyip her bakımdan tek ve yegâne ol.

Abidin: Dua eden, duacı.

Acar: Güçlü, gürbüz, dinç, iriyarı, yiğit, atılgan, gözüpek.

Acun: Dünya, varlık.

Ada: Dört tarafı sularla çevrili kara parçası.

Adem: Allah’ın yarattığı ilk insan, adam.

Adnan: Cennette ölüm­süzlüğe kavuşan kimse.

Adniye: Salih, Cennetlik.

Afşın: Zırh , silah.

Afşin: Savaşlarda askerlerin kullandığı giysi.

Ahdar: yeşil,islam.

Ahir: Sonsuz olan.

Ahmet: Övülmeye layık, övülmüş.

Akif: Akıllı, yaptıklarının farkında olan.

Asu: Azgın ve huysuz at.

Asuman: Gök, gökkubbe, sema.

Asya: Yeryüzünün anakaralarından (kıta) birinin adı.

Aşkım: Sevdiğim, sevgilim.

Aşkın: Aşmış, ileri, üstün.

Atiye: Bağış, verme, iyilik.

Aybel: Ay gibi dikkat çeken, Ay’a benzeyen güzelliğiyle farkedilen.

Aybike: Ay gibi güzel ve el değmemiş kadın.

Aybüke: Eski Türk kadın isimlerinden.

Aycan: İçi aydınlık.

Ayça: Ayın ilk günlerde aldığı biçim, hilal.

Ayçiçek: Günçiçek.

Ayçin: Ayçın, ay gibi.

Aydilek: Parlak, aydınlık dilek, iyi dilek güzel dilek.

Ayevi: Ay çevresinde oluşan ışık çemberi.

Ayfer: Ayışığı.

Aygen: Gönül arkadaşı.

Aygönül: Ay gibi güzel ve sevgi dolu.

Aygül: Ay gibi güzel ve parlak renkli.

Ayışığı: Mehtap adının türkçesi, ay ışığı.

Ayla: Ay’ın ve kimi yıldızların çevresindeki görülen ışık çemberi.

Aylan: Açık alan.

Aylin: Ayın çevresinde görülen ışıklı daire.

Aynur: Ay gibi ışıklı, pırıl pırıl.

Ayperi: Ay ve peri gibi, çok güzel.

Aysel: Ay gibi parlak ve güzel.

Aysevil: Ay gibi güzel ve sevilen.

Aysu: Ay gibi parlak, berrak su.

Aysuda: Suda ışıkları yansıyan Ay.

Aysun: Ay’ı sun.

Ayşan: Şanı ay gibi parlak olan, görkemli, parlak.

Ayşe: Rahat ve huzur içinde yaşayan.

Ayşegül: Güleç, güler yüzlü.

Ayşen: Ay gibi neşeli, parlak ve aydınlık.

Ayşenur: Nur gibi parlak, pırıl pırıl, Ay gibi güzel.

Aytek: Gökteki ay gibi biricik, eşsiz.

Ayten: Ay gibi beyaz tenli.

Aytül: Ay’ın tüllü Ay ile tül, Ay tülü.

Azimet: Takva yolunu seçen.

Azize: Onur sahibi yüce, ermiş.

Azra: Bakire, el değmemiş.

Alas: Ateş tanrısı.

Alaz: Yanan şeylerin ya da gazların türlü biçimde uzanan ışıklı dili

Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar.

Ali: Şanlı kimse.

Alihan: Yüce, ulu hükümdar.

Alper: Eski Türklerde kahraman, yiğit, cesur, bahadır, pehli­van.

Altan: Kızıl şafak.

Andaç: Bir kimseyi hatırlamak için saklanan şey.

Aras: Sahip çıkılan buluntu, Doğu Anadolu’da bir ırmağın adı.

Araz: İşâret, alâmet, esenlik mutlulu

Arda: Bir nehrin adı.

Aren: Kum tanesi, ağaç cinsi

Armin: Özgürlük, barış Yanlısı Olan.

Asel: Bal ırmağı.

Aslan: Ormanların kralı.

Asil: 1. Sağlam. 2. İyice kökleşmiş, yüksek duygularla hareket eden. 3. Soyu, sopu belli.

Ata: 1. Baba. 2. Soyun geçmişte yaşamış ferdi.

Ataberk: Selçuklu devletinde şehzadelerin terbiyesiyle vazifeli şahıs. Lala.

Ateş: Yanıcı maddelerin yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması.

Atillà: Hun İmparatoru.

Atlas: 1.Üstü ipek, altı pamuk kumaş, diba 2. Bir okyanusun adı.

Ayaz: Kuru soğuk.

Ayhan: Oğuz inanışına göre gök tanrılarından biri; Oğuz Han’ın oğlu.

Aysal: Ay’la ilgili, Ay özelliği taşıyan.

Aysima: Çehresi, yüzü Ay gibi parlak, nurlu, ışıklı, kutlu, uğurlu olan.

Aytek: Gökteki ay gibi biricik, eşsiz.